Yangın
Bu bir tiyatro sahnesi sanki
Cehalet başrolde, vicdan oyunda yok gibi
Ülkem yanıyor
Yok oluyoruz, ağaçlar kurşuna dizildi
İçinde canlılar, doğamız katledildi…
İsli camlara yazıldı ateşe direnenlerin isimleri
Köylüm ağlıyor, evleri virane, ağıllarında yanmış, kuzucukları, canları gibi sevdiği inekleri
Ateşin kızıllığına mahkum oldu umutları
Yıkıntıların içinden geçmişini ararken sel oldu gözleri
Ağlıyor insanım, ağlıyor dağlar, yetim kalan ırmaklar, taşlar
Kül oldu hayaller, savruluyor insanlar, çaresiz..
Yavrularını arıyor ateşin içinde ceylanlar, kuşlar
Yürek dilinden çığlıklar
Umutları kesildi, içindeler artık kapkara zindanların
Gözyaşları bitecek
Umutlar yeniden yeşerecek mi, yoksa bu mu son bahar ?
Fethiye
H. Murat Öztürk
