Iran'da Kadın
Ne istersin kadından, annedir ipeklere sarar, taşır ömür boyu yüreğinde seni
Ayırmaz bir an bile gözünü evladından
Yine de karanlığa gömmek istersin
Görmesin dünyayı, esirin olsun diye senin
Elinde olsa rüyalarını bile alırsın
Eyy, İran’da kadın
Bu acılar bitmeyecek, kırk yıl çektin
Ölüm gelecekse gelsin
Evde direnecek, sokakta direneceksin
Önce o güzel gönlünü vuracaklar
Sonra bedenini
Yetmeyecek onlara
Sürükleyecekler yerlerde bedenin ayrılıncaya kadar parçalara
Öldükçe çoğalacak
Yılmayacak
Yine direneceksin
Saçın bayrak olacak
Korkutacak karanlığın, vahşetin prenslerini
Özgürlük şiirleri söyleyecek
Tarihin çöplüğüne göndereceksin onların kirli düşüncelerini…
Fethiye, H. Murat Öztürk
