21 Ekim 2022

Bu ağırlığı taşımak istemesem de 
Saklamaktayım kabuklarım altında yine 
Kalkanım o benim 
Midyeler, kaplumbağalar gibi. 
Yalnızlığa mahkum ettim kendimi 
Kimse incitemez artık benliğimi 
Göremezler duygularımı, naif kimliğimi 
İstemez miydim martılar gibi özgürce uçabilmeyi 
Vuruldum defalarca, yaralandım, kırıldım 
İstemiyorum yeni darbeleri 
Korkuyorum 
Vakit de kalmadı sarılmak için öpmek için birbirimizi 
Geldik gidiyoruz bırakacağız bütün biriktirdiklerimizi 
Gelsin çıkarsın beni kabuğumdan silahsız biri 
Tıpkı eskisi gibi
Bir elinde çiçek bir elinde sevgi…

Fethiye, 

H.Murat Öztürk. 2020 Copyright. All rights reserved. Designed by izzetylmz | Blogger