Gözlerde yaş
Kasımdayız şimdi, ayrılıyor dalından bir bir yapraklar
Gelmekte fırtına, boran, yağmurlar, karlar
Güneş küskün gibi,
Çocuklar da parklarda salıncağı boş bıraktılar
Hüzün günleri denirdi, oldu endişe günleri
Kış bir Aralık bulup girmek üzere
Eskiden, Ocak, Şubat, Mart hızla geçerdi
Bademlere, İğdelere, eriklere yeniden karışırdı İlkbaharın çiçekleri
Elektrik, gaz, mutfak faturaları geldikçe yine hızlı geçecek mi?
Karpuz kabuğu düşünce yaz gelir derdik ya
Üşüyenler, donanlar, aç kalanlar derken yoksa düşecek olan gönüller mi
Günler kısalırken nice yaşamlar bitecek
Son bahardayız derken
Gerçekten sona geldik mi?
“Umut” diye bir kelime vardı
Nerede, yine yüreğimizde mi?…
Nasılsınız diyenlere verilecek cevap ne olabilir şimdi?
İyiyim mi?
Sorular sorular…
Mevsimler su gibi geçmiyor artık ama
Ömür ışık hızıyla geçip gidiyor
O mavi gökyüzü, güneşli sahiller, doğaya renk, gülen yüzler geri gelecek mi?
Nasıl gidiyor diye sorulunca
Yaşayıp gidiyoruz derdik ya
Birileri yaşıyor biliyoruz da
Biz de yaşıyor muyuz sahi
Yaşlılarımızın dilinde bir hüzzam şarkı dolanıyor bu günlerde
Gözlerde yaş,
Yutkuna yutkuna, her kelimesinin sonunda üç nokta ile…
“ Böyle mi esecekti son günümde bu rüzgar”
Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar…”
Fethiye
