Bes Kala
Takvimlerden her yaprak kopuşunda
Yıllar yerine
ben senden kopmuşum
Bedelini de ödedim
Ne bu şiir ne de beste senin
Ne de ağzımdan çıkmış sevgi sözlerim
Senden gelenlerin de sahibi ben değilmişim
Kalabalıklara yazılmış, bestelenmiş
Onlardan biriymişim
Varlığım güneşin batışına beş kala gibiymiş
Karanlık çökünce kaybolmuşum
Yani bir varmış bir yokmuş
Aslında ben hiç yokmuşum
Bir dost arar artık bu yürek
Sımsıkı saracak
O konuşsun gözlerine bakıp dinleyecek
Sen sustuğunda da o ne dediğini bilecek….
Fethiye
