Kuklalar
Hatıraları ipe dizmiştim
Çektim çektim buldum dibini
Tozlar söz oldu, dağıldı etrafa
Yeniymiş gibi kondu şimdiki zamana
Gözlerim parladı gezdim içinde
Duramadım koşmaya başladım
Koştukça kuşlar havalandı gökyüzüne
Çocukluğumu anlattılar sade cümlelerle
Rengarenkti umutlar
Basitti her şey, dile geldi sokaklar
O günlerde hep iyi insanlar var
Tehlikesizdi ara yollar
Telaş, endişe, panik yok o zamanlar
Yaşamın kokusu rengi var
Her şey gerçek, yok kuklalar
Görünmeyeni yok kimsenin
Bir öykünün içinde ve kahramanıyım sanki
Kimse kimseden üstün değil, herkes dost yürekler meydanda
Komşu teyzeler amcalar gülen yüzleriyle sokaklarda
Döndüm baktım, o gün bilmediğim yarınlara
Gözlerim doldu, yutkundum, nefesim daraldı
Hatıralar dağılmaya başladı
Bir sağa, bir sola
Fethiye
