Matador
O masumdu, öfke yoktu,
Boynuzları vardı, kavgaya zorlandı.
Ne ölmek isterdi ne öldürmek,
Matadorun gözlerine sevgiyle baktı…
Bir an sustu kalabalık, vicdan uyandı
Álvaro o gözlerden utandı
Yine de dramatik hamleyi yaptı, can aldı
O sahne hep aklındaydı ama ders almadı
Tanrı ona gösterdi adaletini,
Boğanın boynuzlarıyla saplandı kaderin demiri,
Hayatı karardı, felç vurdu bedenini
Artık o bir savaşçıydı, işkenceye, vahşete karşı…
Yaptıklarından pişmandı, böyle eğlence olamazdı
Álvaro Múnera, artık bir isim değil,
Bir vicdan, bir utanç, bir gerçekti…
Fethiye
