Deniz dinlenirken
Fethiye’den bakıyorum dünyaya.
Duymuyorum artık ne yalan ne riya
Çekildim kabuğuma
Bıraktım dünyayı ürettiği telaşla
Dağlarda patikalardayım artık
Bazen yolum yaylalara düşer
Bazen de koyu mavi koylara
Özgürlüğü buldum aştığım her tepede
Aşk ile sarıldım bereketli topraklarına, durup dinlendiğim her yerde
Zaman durdu, kaynak sularıyla sarhoş olunan bu Meyhanede
Lisanı sevda, açtım kûş’u dilden müziğin sesini
Koydum kadehe biraz huzur biraz sevgi,
Üstüne ırmaklardan su, buz gibi
Deniz dinlenirken
Çiçek kokularıyla gelen meltem okşarken bedenimi
Ağaçların, çiçeklerin, doğadaki tüm canlıların
Sağlığına kaldırdım kadehimi.
Fethiye
H. Murat Öztürk
